De Spaanse Ria’s

Voordat we A Coruña gaan verlaten, lopen we nog een rondje door de oude stad. Daar zijn we voor onze vertrek naar Nederland nog niet aan toe gekomen. A Coruña heeft onze hart gestolen.

De oude stad van A Coruña

Een prachtige stad wat zeer zeker de moeite waard is om een lang weekend te bezoeken!

La Plaza de María Pita

Het leven in A Coruña speelt zich af op straat. Op de pleinen spelen kinderen. Kinderen van alle leeftijden.

Mirjam aan het skaten op het plein

Walvissen

Volgende dag vertrekken we naar de eerste Ria. Een Ria is een baai waar een Rio (rivier) op uitmondt. Galicia heeft vele Ria’s en het schijnt de moeite waard te zijn om daar een tijd te verblijven. We varen de baai van A Coruña uit en we zien Hercules aan onze bakboordzijde en koersen zuid. De meiden zijn druk bezig met school en ik zit de kaart te bestuderen tot ik opeens een luid gesis hoor. Mirjam en ik springen direct op en weten wat dat betekent. Walvissen!

Op nog geen 100 meter van ons vandaan zwemmen vier walvissen. Wat een belevenis. Heel kalm bewegen ze door het water en alleen hun rug komt boven water om adem te halen en met luid gesis spuit het water omhoog. Na een tijdje zijn de walvissen uit het oog verdwenen of zijn ze naar grotere dieptes gezwommen. Wij blijven beduusd achter. Wat een belevenis. We hebben walvissen gezien.

Ria Camariñas

We hebben een aangenaam windje in de rug en varen langs de kust van Galicia. De wind is kalm. Bij het ronden van Cabo Vilán varen we de baai van Ria de Camariñas in.

Cabo Vilán

Bij het ronden van de kaap neemt de wind opeens toe tot windkracht 8. Dat zie je vaker bij een kaap. Met hoge snelheid zeilen we de Ria in. Het is hier prachtig. De geur van naaldbossen komt op ons af en het is hier idyllisch. Bijna geen huizen, geen mensen en een oase van rust.

Uitzicht op naaldbossen in de baai van Camariñas

We gaan voor anker ver in de baai in een beschut deel van de Ria, tegenover het dorpje Camariñas en de monding van de rivier Rio del Puente.

Op ontdekkingstocht

De volgende dag gaan we de rivier op. We hebben van andere vertrekkers gehoord dat het een prachtige tocht is en dat bij de brug een heel gezellige wijnbar moet zijn. We varen de rivier op. Op sommige plekken is het erg ondiep en we varen heel voorzichtig onze weg zoekend stroomopwaarts.

Op ontdekkingsreis de rivier op

Links en rechts springen ontelbare vissen op uit het water. Bij nacht is dit een prachtig schouwspel omdat het water vaak verlicht wordt door lichtgevende algen en als de vissen uit het water omhoog springen. Het is nu overdag. Na enkele bochten zien we een klein dorpje opdoemen en nog verder een brug. We leggen de boot aan de kant, wat nog een hele toer is. Hier heb je niet overal aanlegsteigertjes waar je de boot kunt neerleggen. Maar met wat klauteren, komen we op de kant en lopen door het dorpje op zoek naar het wijnhuis. Helaas die is dicht. Omdat het een klein dorpje is en er verder geen leuk restaurantje te vinden is, gaan we op zoek naar de plaatselijke Supermercado. Met een fles water, brood en heerlijke choco-ijsjes zitten we op een steen langs de rivier te genieten.

Zwemmen bij ondergaande zon

Het is inmiddels hoog water geworden en de rivier is beter begaanbaar. Terug in de Ria zoeken we een plek om te gaan zwemmen. De meeste stranden liggen al in de schaduw maar we vinden een strand wat nog helemaal in de zon ligt.

We moeten opschieten want de zon gaat al bijna onder. Het water is koud maar heerlijk verfrissend na zo’n warme dag. Daarna gaan we voetballen met een grote dennenappel en kijken daarna hoe de zon onder gaat. Daarna geven Mirjam en de meiden een balletshow wat een prachtig beeld oplevert.

Ballet bij ondergaande zon

Costa del Muerte

In de ochtend gaan we anker op voor een tocht van 35 mijl naar Ria de Muros e Noia verder langs de beruchte Costa del Muerte. Een kust waar vele schepen zijn vergaan… Vandaag zal dat niet gebeuren. We hebben weer een Noordelijk windje en gaan voor de wind naar het zuiden. We gooien de vislijn weer uit en ik hoop nu eindelijk een keer een vis te vangen. Tot nu toe hebben we nog geen één keer beet gehad.

Lunch met Tortilla

De meiden doen buiten in de kuip hun schoolwerk onder begeleiding van Juf Mirjam. Na school lunchen we met een heerlijke tortilla. Na een dagje varen, komen we aan in de baai en gaan voor de kust van Louro voor anker in de Enseada  (inham) de San Francisco.

Ria de Muros e Noia

We liggen met nog vier andere boten in de baai bij Louros voor het strand. Kiki en Noor gaan lekker zwemmen en we maken plannen voor de volgende dag. We willen een lange wandeling maken om een beetje beweging te krijgen. Op een boot zit je vaak lange tijden en beweeg je niet veel. In de ochtend gaan we van boord en lopen we naar de berg. Uit het niets doemt er een dichte mist op en je ziet bijna geen hand voor ogen. Dat komt vaak voor in de Ria’s. De mist kan hele dagen blijven hangen. Wij lopen verder de berg op naar de kust van de Atlantische oceaan. Het is hier prachtig ook al zie je soms niets, het is fijn om weer aan land te zijn. Onderweg komen we veel bramenstruiken tegen met heerlijk kleine maar zoete bramen.

Na een uurtje wandelen komen we op het strand. We wilden gaan zwemmen maar met de dichte mist is het koud en het water hier is ook maar 15 graden door de koude stroming langs de kust. We wandelen verder op zoek naar een weg terug naar de boot. Het wordt een lange wandeling in een kleine wereld. Mist, geluid van branding en zand. We komen bij een huisje bij het strand waar een weg naar het dorp is. We nemen de weg en langs de doorgaande weg vinden we het dorp Louro weer terug. In de plaatselijke supermercado halen we eten voor de avond. Heerlijke ambachtelijke hamburgers en sperziebonen. In het dorp zien we stenen gebouwtjes. Weet iemand toevallig wat dit zijn? Zie de foto hieronder.

Bijzondere gebouwen in Louro

Op het strand aangekomen, gaan de meisjes nog even zwemmen. Ondertussen maak ik goed gebruik van de tijd en doe mijn ogen dicht voor een middagdutje.

Middagdutje aan het strand

Wat een leven!