Dominica

Het is tijd om verder te gaan en we vertrekken van Saint-Pierre in Martinique naar het volgende eiland, Dominica. Het is een lange dagtocht van 55 Nm. We varen langs de kust van Martinique en moeten daarna de Dominica Channel oversteken. We varen beter weer tegemoet. In Martinique regent het als we wegvaren. In de richting van Dominica zien we een zonnetje door de wolken komen. Martinique en Dominica hebben beide een regenwoud en zijn erg groen, vandaar de vele regen.

Langs de kust van Dominica zijn vaak walvissen te spotten en we kijken continue om ons heen maar helaas, we zien ze niet. Wel een grote zeeschildpad en heel veel Saragossa wier, Sargassum, zoals het bruinwier officieel heet en op veel plekken als een grote plakkaat in de Caribische Zee drijft en af en toe aanspoelt.

Dominica

Dominica is een prachtig groen eiland met een groot regenwoud. Het is in 1493 door Columbus ontdekt en die hier op een zondag aankwam. Vandaar de naam Dominica. Het ligt tussen de twee Franse eilanden Martinique en Guadeloupe in en is onafhankelijk. Terwijl we langs de kust van Dominica varen, zien we de effecten van de orkaan Maria die hier in 2017 overheen raasde. Ondanks het vele groen, zie je nog steeds veel verwoesting. Bomen zijn ontworteld of helemaal kaal.
Al snel passeren we de hoofdstad Rosseau en varen we door naar het noorden van het eiland. Hier is het een stuk rustiger en na een paar uur varen, zeilen we de baai van Portsmouth binnen.

Direct worden we belaagd door kleine houten speedboten die volgas naar ons toevaren. De speedboot Seabird is het eerste bij ons en de boatboy (zoals ze zichzelf noemen) biedt zijn diensten aan. Als we aangeven dat we eerst voor anker willen gaan, laat hij ons met rust en vaart hij weg. Eerst willen we voor anker en dan kunnen we eventueel afstemmen of we van zijn diensten gebruik willen maken. In de baai is het druk maar we vinden een prima plek een beetje aan de buitenkant van de baai. Voordeel is dat het hier wat rustiger is en je niet zoveel herrie van de kant hoort. Het nadeel is dat je langer moet varen voordat je bij de kant bent. Met onze dinghy is dat soms best lastig. We hebben een lage dinghy en als je wat verder uit de kust ligt, zijn de golven ook wat hoger.

Boatboys

Een aantal keer komt er een bootje langs varen die vraagt of wij iets nodig hebben. Ze bieden vis aan of vragen of we een tour willen maken over het eiland.

Ook komt er een man in een kano met vers fruit. Die wil hij graag ruilen voor een paar biertjes. Ze zijn allemaal erg vriendelijk en willen graag even een praatje maken maar er is een duidelijke hiërarchie. Anthony van Seabird is de baas. Hij heeft het ‘alleenrecht’ van onze boot.
Wij willen graag een tour over het eiland maken en Anthony heeft het zelf erg druk en regelt een ander mannetje voor ons. Morgen gaan we een tour maken maar eerst is er vanavond een BBQ in de strandtent voor alle gasten in de baai. De boatboys organiseren dat één keer per week voor de toeristen.

Ze zijn na de orkaan in actie gekomen om meer toerisme te trekken en zijn zeer gastvrij. Iedere nacht patrouilleren ze zelfs voor onze veiligheid. Normaal gesproken als ik met de dinghy naar de kant ga, doe ik de dinghy op slot. Hier mag dat niet. De dinghy wordt bewaakt door een guard. Allemaal dienstverlening. Klasse!

Portsmouth

We gaan zelf met de dinghy aan land om op onderzoek uit te gaan. We maken een wandeling door het dorp en zien ook hier de gevolgen van de orkaan Maria.

 

Veel huizen hebben nog schade of zijn ingestort en er liggen boten op de kant, aangespoeld tijdens de orkaan. De huizen hebben felle kleuren en je proeft het sfeertje van een vissersdorp.

Dagelijks is er een markt met vis- en fruit-kraampjes.
De volgende dag maken we een wandeling naar Fort Shirley. Dit fort is geheel gerestaureerd en je krijgt er een goed beeld hoe het er vroeger heeft uitgezien. Het fort ligt op een schiereiland en kijkt uit over de baai.

Het ligt strategisch in de krater van een vulkaan en aan beide kanten van het eiland staan grote kanonnen. We wandelen door het fort en lopen het pad op naar de andere kant van het schiereiland.

Onderweg komen we onze eerste slang tegen die ons pad kruist. Mirjam gilt het uit, zij heeft het niet zo op slangen. Gelukkig is het geen gevaarlijke slang, maar toch moet je hier oppassen. De gevaarlijke Boa Constrictor leeft hier ook in de wouden en die kom ik niet graag tegen.

We lopen het pad verder omhoog en hebben een fantastisch uitzicht over de Douglas Bay aan de andere kant van het eiland. Hier moet ook een groot kanon zijn, maar die hebben we niet gevonden en het begint al laat te worden. We wandelen het pad terug naar beneden en lopen langs het water naar de dinghydock.

BBQ

Vanavond is de BBQ en we hopen dat er meerdere gezinnen zijn met kinderen. Dat is wel zo leuk voor de meiden. Het is een open strandtent en er staan allemaal tafels. We gaan aan één van de tafels zitten en in de tussentijd komen er verkopers op ons af met fruit en zelfgemaakte sieraden. We kopen nog van de verkoper van vanmiddag wat fruit en terloops vraagt hij of ik voor hem een rumpunch wil halen. Voor gasten is dat gratis en de verkoper heeft dorst. Het is een aardige vent dus haal ik voor hem een rumpunch die in één teug op gaat.

Het is een gezellige avond en we raken in contact met een Fransman die zelf zijn catamaran (genaamd: Tong) heeft gebouwd. Iedere dag varen we met de dinghy langs zijn boot en vragen we ons af waarom iemand zijn boot Tong noemt. Hij wordt Mr. Tong genoemd (Tong schijnt slipper te zijn in het Frans) omdat hij alleen maar slippers draagt, ook thuis in Frankrijk. Hij laat ons wat trucjes met een pen zien die we proberen na te doen maar wat ons niet echt lukt. De rumpunch vloeit rijkelijk en later op de avond staat er een oudere dame op die op de tafel gaat staan en haar shirt ruilt met een andere zeiler. Daarna gaat ze ook nog een tijdje topless dansen op de tafel en overweegt om nog wat luchtiger te gaan dansen. De dame is rond de 60 en dat is voor ons het signaal om maar te gaan. Het is toch al laat en we willen dit ons en de kinderen niet aan doen. Rumpunch maakt meer kapot dan je lief is…

Tour

Wij staan vroeg op want vandaag gaan we het eiland verkennen met een gids. Op het strand ontmoeten we onze gids Michael “Budah” Francois.

We vertrekken in zijn comfortabele busje en direct als we het dorp uitrijden, wijst hij ons op de vele vruchtbomen en vertelt over de prachtige natuur van Dominica. Het is hier zo mooi! Ons eerste bezoek is aan de woonplaats van zijn schoonouders. Hij rijdt daar even langs op zijn dochter op te halen. Daarna gaan we naar een vleermuizengrot aan de Atlantische kust.

We klimmen over de rotsen en gaan de grot in. Ondertussen past Noor op de dochter van Budah. Na het bezoek gaat zijn dochter weer terug naar zijn schoonouders en rijden we verder over het eiland.
We vervolgen onze weg en Budah vertelt over zijn eiland en de natuur. Het eiland heeft veel schade geleden en het duurt lang voor dat allemaal hersteld is. Onderweg stopt hij een paar keer en stapt uit, kijkt om zich heen en plukt een paar blaadjes die hij vervolgens aan mij geeft. “Als je hier thee van zet, dan verlaagt dat je bloeddruk”. Een andere keer stopt hij langs de weg en geeft dat aan Mirjam. “Dit helpt goed tegen hoofdpijn”. Hier groeien de medicijnen gewoon in de berm van de weg.
Dat Dominica vruchtbaar is, blijkt wel uit het vele fruit wat gewoon overal groeit.

365 rivieren

We rijden langs de Atlantische kust en passeren het ene na het andere riviertje. In totaal zijn er 365 rivieren in Dominica. Één voor iedere dag. We stoppen bij een riviertje en genieten van de ongerepte natuur. Het is hier stil en het enige wat je hoort is het kabbelen van het water en de dieren in het bos. We rijden verder en stoppen bij een strand waar Budah met de meiden op zoek gaat naar speciale zaden die hier op het strand aanspoelen. Hij maakt er armbanden van. Ook de meiden krijgen er eentje van hem.

Local food

In één van de dorpjes onderweg stoppen we voor een bezoek aan een ambachtelijk chocoladefabriekje.

De eigenaresse legt ons uit hoe chocolade wordt gemaakt en laat ons ieder deel van het proces zien. Uiteraard mogen we daarna ook proeven, heerlijk!

Ze heeft bijzondere combinaties en die zijn erg smaakvol. We vervolgen onze rit en in de middag stoppen we langs de kant bij een ‘wegrestaurant’. Letterlijk want  deze marktkraam staat echt aan de rand van de weg.

De Creoolse dame heeft heerlijke gerechten en we bestellen hier onze lunch die we meenemen en opeten langs de kant van één van de rivieren van Dominica. Deze mondt uit in de Atlantische oceaan. Wat een uitzicht hebben we. Rechts zien we de stromende rivier, links de oceaan en aan de overkant van de baai zien we een reservaat waar de enige overgebleven Carieb indianen leven.

Emerald Pool

Helaas hebben we geen tijd om daar naar toe te gaan. Want we besluiten om het regenwoud in te gaan, naar één van de watervallen. Maar voordat we daar naar toe rijden, gaan we naar een andere rivier waar de meiden heerlijk kunnen zwemmen en afkoelen. Het is inmiddels zo warm geworden dat even verkoelen in het ijskoude water een genot is.

Kiki en Noor zwemmen in het water tussen de rotsen en wij zitten heerlijk met onze voeten in het water. Voordat we weer verder gaan naar de watervallen, rijden we langs een stromend beekje. Daar vullen we de bidons weer met fris, schoon en koud bergwater.

 

 

 

 

Na een rit door de bergen met prachtig uitzicht, komen we aan bij de ingang van het park naar de Emerald Pool. Het is al laat in de middag en er is niemand te bekennen. We dalen af over het pad naar de watervallen. Wat is het hier prachtig in de natuur! Zo groen, prachtige bomen en planten en zo anders dan in Nederland.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Bij de watervallen is niemand te zien. Mirjam en de meiden hebben hun bikini aan en plonsen in het ijskoude water. Het is heerlijk om zo af te koelen. Sommige plekken op Dominica krijgen op jaarbasis 900 cm water. Vandaar al die rivieren, poeltjes en watervallen.

 

 

Terug naar de boot

Er is nog zoveel te zien op Dominica maar het wordt al later en het is tijd om terug te rijden naar de boot. Via slingerwegen en zeer stijle afdalingen komen we op de kustweg aan. Links van ons voeren we van de week. Het is prachtig weer met weinig wind. Kiki heeft een wondje aan haar been, opgelopen tijdens het wandelen naar de watervallen. Budah kijkt om zich heen en stopt dan opeens en springt de auto uit. Hij pakt zijn mes en snijdt een plant af. Het blijkt Aloë Vera te zijn. Hij geeft aan Kiki en legt uit wat ze moet doen. Daarna rijden we weer door naar Portsmouth. Portsmouth had een grote Amerikaanse universiteit maar na de orkaan is die verlaten en staan de panden leeg. Dat heeft een enorme negatieve invloed gehad op de economie van dit dorp. Zo zonde want wie wil er nou niet studeren op dit prachtige eiland?

Afscheid van Budah

Na een lange dag, nemen we met weemoed afscheid van Budah. Wat een fijne man is dat en wat heeft hij veel kennis van de natuur. Ieder plantje, kruid of boom kent hij en hij weet de helende werking er van. Hij is niet voor niets de bushdoctor.
Op het strand gaan de meiden nog een keer met Budah op de foto en daarna brengt hij ons terug naar de boot. We hebben hem uitgenodigd om bij ons aan boord iets te komen drinken maar hij moet nog weg en het is al laat. Hij belooft ons morgen om fruit uit zijn eigen tuin te brengen. Moe en voldaan, vol met mooie indrukken gaan we vroeg slapen. De volgende ochtend worden we namelijk voor zonsopgang opgehaald voor een tocht over de Indian River.

 

 

 

 

 

 

Indian River

De volgende ochtend staan we voor zonsopgang op en staan klaar om opgepikt te worden door Anthony. Anthony met zijn boot Seabird was de eerste die ons in Dominica ontving toen we de baai van Portsmouth invoeren.

Hij heeft daarom het eerste recht om de excursie met ons te doen. Stipt om 6.00 uur varen we met Anthony vol gas naar de monding van de Indian River. Voorbij de brug bij de monding doet hij zijn motor uit en pakt peddels en roeit door de prachtige rivier. Onderweg zien we leguanen, inheemse vogels en prachtige bomen die uit het water verrijzen. De orkaan Maria heeft ook de Indian River getroffen.

Vroeger was de rivier helemaal overkapt door bomen en voer je door een tunnel van groen. Door de orkaan zijn de meeste toppen kapot gewaaid en is het helemaal open.

Toch is het ondanks deze schade een prachtige rivier met mooie natuur, bijzondere kleuren bloemen en heerlijk verse fruit. Onderweg stoppen we bij een klein barretje en wandelen door de natuur naar een boerderij. Daar wordt fruit verbouwd.

Anthony plukt onderweg wat fruit en bij de boerderij laat hij ons proeven. Wat een verschil in smaak met wat je in Nederland in de supermarkt koopt. Bij iedere hap loopt het sap uit het fruit en wat een smaak!

Na de proeverij lopen we door de velden weer terug naar de boot. Onderweg komen we ook prachtige planten tegen met mooie volle kleuren. Waar je ook kijkt, zie je de meest bijzondere planten en bloemen.

 

 

Vertrek

Na de tocht over de Indian River worden we weer terug naar de boot gebracht maar voordat we de rivier uitvaren staat Budah aan de kant met twee grote shoppers vol met fruit uit eigen tuin en een kalebas. Die is niet om te eten maar als we die doorsnijden en het vruchtvlees eruit scheppen. Als je de schaal opschuurt en met citroensap insmeert of lakt, dan houd je een mooie slabak over kom over. Leuk klusje voor later. Als we op de boot aankomen zien we verderop Goodwin voor anker. We spreken af dat ze morgenvanavond bij ons komen eten. Pieter biedt aan om onze jerrycans met drinkwater te vullen, wat we in dank aanvaarden! Het water begon langzamerhand op te raken.

De volgende dag is voor mij een klusdag op de boot. Er is altijd wat te doen en dat gaat het makkelijkste wanneer er ruimte is om te klussen. Mirjam en de meisjes geven mij graag die ruimte en gaan met z’n drieën op pad, met de lokale bus naar een strandje een paar baaien verderop om te snorkelen. Een baai die bekend staat om de zeepaardjes die daar af en toe te zien zijn. En ze hebben geluk! Het snorkelen viel wat tegen omdat het water redelijk troebel was, maar ze zien wel een zeepaardje! Na een drankje en een koude douche op het strand komen ze eind van de middag vol enthousiaste verhalen weer terug. Mirjam had de mobiele VHF mee dus kan mij in dat soort gevallen heel makkelijk oproepen waarna ik hen met de dinghy ophaal. ‘s Avonds is het weer ouderwets gezellig en we drinken een gin tonic bij zonsondergang met de mannen van Goodwin. Wat een leven!
Helaas vertrekken we morgen alweer maar wat hebben we genoten van Dominica.