De golf van Biskaje

Het weerbeeld voor de komende dagen ziet er gunstig uit. Noordwestelijke wind kracht 3-4. Dat is gunstig om de Golf van Biskaje over te steken. We lopen alles op de boot na. De dinghy ligt zeevast op het voordek. We controleren voor de zekerheid nog een keer de achterste bakskist. Die is nog steeds droog.
We downloaden de laatste gribfiles om onderweg de meest actuele weerkaarten te hebben. We tanken de boot af met water en Mirjam maakt alvast een paar maaltijden zodat we onderweg niet hoeven te koken maar alleen hoeven op te warmen.

Vertrek

De volgende ochtend vertrekken we om 7.00 ‘s ochtends met hoogwater in Brest. Dat is gunstig want dan gaan we met de stroom mee de baai uit. Het is windstil en mistig maar de swell is hoog en dat geeft een onrustige zee. We worden daardoor allemaal een beetje brak. Als er wind staat en we zeilen dan slingeren we een stuk minder dan alleen op de motor. De zeilen dempen het slingeren.

We varen langs de klif waar we de afgelopen week hebben gewandeld en dan koersen we zuidwaarts richting Spanje. De zeegang wordt hoger en mist begint langzaam op te trekken. De wind blijft helaas uit.
Na een uur zien we aan bakboord Pointe du Raz en aan stuurboord Ile de Sein, een eiland. We moeten wel tussen het eiland en de vaste wal door omdat aan de andere kant van het eiland tot ongeveer 30 kilometer uit de kust rotsen liggen en het daardoor onvoorspelbaar is.

De zeestraat die tussen de vaste wal en het eiland liggen is erg hobbelig door de golven en de stroming die zich de andere richting op doorheen perst. We zijn nog steeds brak van het schommelen maar in de loop van de dag neemt de wind toe en kunnen we gelukkig zeilen. Met een kalm briesje in de rug varen we richting Spanje.

Huiswerk

Kiki en Noor zijn in Brest begonnen met school dus dat betekent dat een groot deel van de dag in beslag wordt genomen met rekenen en taal. Dat gaat ook door aan boord tijdens het zeilen. Onder begeleiding van juf Mirjam maken de meiden sommetjes en ontleden zinnen.

Ook genieten we van het mooie weer en de prachtige zee. Gelukkig zit het weer mee. Voor hetzelfde geld staat hier een harde wind en dan ziet het er hier heel anders uit.

Mijlpaal

Als je op internet zoekt op Golf van Biskaje dan lees je vaak dat deze zee gevreesd wordt. Als je er eenmaal vaart zijn er geen uitwijk mogelijkheden. Je moet of terug of verder. Aan de westkant gaat de Atlantische Oceaan over in de Golf van Biskaje. Bij die overgang loopt de diepte van de oceaan heel snel van ruim 4.000 meter terug naar minder dan 100 meter. Dat geeft onvoorspelbare golven en soms zelfs branding.
Na een dag varen gaan we naar het diepe gedeelte van de Golf en wordt de deining rustiger. Hoger maar veel langere golven en dat geeft rust aan boord. Iedereen knapt zienderogen op. Het is rustig op zee. We zien af-en-toe een containerschip of vissersboot en we gaan langzaam de eerste nacht in. Mirjam en ik lossen elkaar om de drie uur af. In die drie uur dat je niet aan dek bent, probeer je even je rust te pakken. Soms gaat dat prima maar soms is er zoveel gekraak en geklots dat het lastig is om in slaap te vallen.

We hebben veel gelezen over de Golf van Biskaje en ik vond dat vooraf toch best een uitdaging. Het is ook een soort grens tussen het noorden van Europa en het zuiden. Als je de Golf oversteekt dan hoor je er echt bij. De tweede dag ziet er hetzelfde uit. Hoge lange golven en weinig wind. Wel voldoende wind om de motor uit te laten en mijl-voor-mijl varen we richting A Coruña. De meisjes pakken hun schoolboeken er weer bij en gaan hard aan de slag. Omdat Mirjam de meisjes begeleidt met school, zorg ik voor de boot tijdens de schooltijden.

Portugese Noord

Bij de Azoren die ten westen van de Golf van Biskaje liggen, ligt vaak een hoge drukgebied. Dat veroorzaakt een noordelijke wind bij de kust van Galicia (Spanje). Deze wind kan soms flink toenemen tot windkracht 8. Dat is wel iets om rekening met te houden als we naar de kust van Spanje koersen. Aan het eind van de dag reven we net voor het donker wordt het grootzeil met twee reven. De boot zeilt met volledige Genua (fok) en de twee reven prima en in snelheid maakt het niet uit. Wel in comfort.

In de ochtend begint de wind toe te nemen en ieder uur gaat het harder waaien. De golven nemen ook toe in hoogte. Het waait inmiddels zo’n 30 knopen (dikke windkracht 7) en het gaat heerlijk. We zitten met zien viertjes in de kuip en genieten van het prachtige weer. Zo nu en dan springen de dolfijnen naast de boot omhoog om ons te begroeten en dan zien we de kust van Galicia. Spanje!

A Coruña

Voordat we de kust naderen gaan we weer van diep water, ruim 4.500 meter diepte terug naar 150 meter. Dat geeft weer onrustige zeeën. Het verkeer neemt ook weer toe. We zien regelmatig vissersboten en varen langs de kust naar de baai van A Coruña. De stad heeft twee havens en we kiezen voor de stadshaven. Met een trots gevoel varen we de haven binnen en krijgen een plek aangewezen door de behulpzame havenmeester. We hebben het gehaald!!!

Na het opruimen van de boot, komt de fles Champagne op tafel. De fles echte bubbels hebben wij bij het afscheid van Harald en Sophia gekregen om de oversteek te vieren. Dat gaan we doen. Even rustig aan doen en dan gaan we de stad bekijken. Proost!