Het leven op Guernsey

We liggen in de haven van Saint Peter Port op Guernsey en het is weer heerlijk weer. Zonnetje schijnt. Echt vakantieweer maar op een boot is dat anders. Het is dan klusweer. Ik wil nu eindelijk eens af van het lek achterin. Dat maakt mij onrustig. Na uitvoering overleg met Rob in Nederland via de app gaan we stap-voor-stap de mogelijkheden af. Het meest logisch is dat er een lek zit in de aan- of afvoer van het koelwater voor de motor. De andere mogelijkheid is een lek in de romp. Ik geef er de voorkeur aan om met het eerste te beginnen. Aan het tweede wil ik even niet denken.

Het lek is boven

We starten de motor en centimeter voor centimeter loop ik de slangen na maar kan geen lek ontdekken. Dat betekent dus dat we moeten kijken naar optie twee. Een lek… Ik daal af in de achterste bakskist.

Het lek is boven

Dat is een hele diepe waarin je kunt staan maar niet bewegen. Als een slangenmens worstel ik me naar binnen en met behulp van een lampje kijk ik naar het achterste deel van de romp (de spiegel).
Op mijn signaal spuit Harald met de waterslang op de romp en ik zie een klein plekje in het midden waar het licht door de romp schijnt en waar een minuscuul druppeltje water naar binnenkomt. Zou dat het zijn? Kan er na een dag varen zoveel water binnenkomt via zo’n klein gaatje? Het is precies het middelste stuk van de romp waar een doorvoer zit om het water af te voeren. Met behulp van Sikaflex kitten we het dicht. Ook aan de onderkant kitten we Sikaflex en laten het geheel rustig opdrogen. Om de tijd te doden, drinken we een biertje. Als het goed is, is het lek eindelijk boven. De komende tocht zal dat moeten blijken.

Op verkenning onder de grond

De volgende dag pakken we de bus naar het midden van Guernsey. Guernsey ligt op nog geen 50 kilometer van Frankrijken is 12,5 kilometer lang en 8 kilometer breed. Er wonen bijna 65.000 inwoners en het heeft een mild klimaat omdat het in de golfstroom ligt. Het is een mengelmoes van Franse en Britse invloeden.
Als eerste staat een ondergronds museum op het programma. In de oorlag hadden de Duitsers daar een ondergronds ziekenhuis. Het Duitse ondergronds hospitaal en munitieopslag op Guernsey werd in drie en een half jaar uitgegraven door honderden dwangarbeiders uit Algerije, België, Frankrijk, Guernsey, Marokko, Nederland, Polen en Spanje. Het is een gigantisch complex van 7.000 m² en 15.000 ton beton.

Het Duitse ondergrondse ziekenhuis

Het moest plek bieden aan 500 patiënten en had, behalve medische voorzieningen, ook een theater en bioscoop. Het complex is nog in een redelijk authentieke staat.
De kinderen vinden het spannend om naar binnen te gaan. Buiten is het 30 graden en al snel koelt de temperatuur onder de grond af tot zo’n 15 graden. Koud, als je in korte broek en t-shirt loopt. Het is stil onder de grond en je hoort de druppels water van het plafond naar beneden vallen. We lopen door de ondergrondse gangen en zien hoe de zieken verzorgd moesten worden in de oorlog.

De ziekenzaal in de bunker onder de grond

Moesten, omdat het uiteindelijk nooit gebruikt is als ziekenhuis. De Duitsers hebben zich in mei 1945 zonder gevecht overgegeven. Indrukwekkend hoe groot het complex is. Rillend van de kou, verlaten we het complex en in het zonnetje buiten, warmen we snel weer op.

Kleinste kapel ter wereld

The Little Chapel werd in 1914 eigenhandig gebouwd door broeder Deodat.Zijn plan was om een miniatuur versie van de beroemde grot en basiliek in Lourdes te maken.

De kleinste kapel ter wereld

De kapel is prachtig gedecoreerd met schelpen, keitjes en kleurige stukjes porselein.

Binnenkant van de kleinste kapel ter wereld

Lunchen

Na door het kapelletje gelopen te hebben, krijgen we honger en gaan op zoek naar een restaurantje. Nergens iets te bekennen. Met twee personen in ons gezin die op tijd moeten eten, is dat niet een fijn vooruitzicht. We gaan op zoek naar een bushalte die we ook niet kunnen vinden. Via het vliegveld komen we op de hoofdstraat van Guernsey uit. Daar moet wel een bus komen. We wachten en wachten. Wachten en wachten en we krijgen meer trek. We twijfelen over de juistheid van de halte. Er staat alleen ‘bus’ op de straat geschreven. Daarom gaan we verder kijken. Net om de hoek is het vliegveld. Misschien handiger om daar te gaan staan. We kijken even om de hoek maar besluiten om terug te lopen naar de halte. En ja hoor…daar rijdt de bus. Net voorbij de halte. Ik zwaai met mijn armen om hem te attenderen dat we mee willen maar de buschauffeur weigert te stoppen. De bus rijdt hier maar één keer per uur. Tegenover de halte is een supermarktje en we besluiten om daar even een broodje te halen. Dat blijkt een wijs besluit te zijn. Het hele plannetje van Mirjam voor vandaag begint in duigen te vallen. We wilden lekker lunchen bij het strand. Even zwemmen en daarna naar een droogvallend eilandje lopen. In plaats daarvan zitten we bij een bushalte in de middle of knowhere met uitzicht op een doorgaande weg.

Onze wegen gaan scheiden

Eindelijk pakken we een bus en via een omweg komen we bij het strandje van Portelet.

Het strand van Portelet

Helemaal aan de zuid-west kant van Guernsey. Er is daar een Festival aan de gang. We gaan naar het strand en hebben een heerlijke middag.

Wachten op de bus naar Saint Peter Port

Ook wilden we Harald en Sophia ergens aan de noordkant van Guernsey weer ontmoeten om met zijn allen ergens te gaan dineren maar dat gaat niet lukken omdat er geen bus van onze plek die kant op gaat. We gaan daarom maar terug naar Saint Peter Port en gaan daar vanavond eten. Het is een gezellige avond en als we teruglopen naar de boot, start een prachtig vuurwerk. Guernsey, bedankt voor de heerlijke dagen!

Afscheidsvuurwerk in Guernsey

Vandaag gaan onze wegen scheiden. Harald en Sophia gaan naar Jersey en wij gaan naar Brest toe. Onze vakantie is daarmee ook aan zijn eind gekomen en onze reis is begonnen. Wat hebben we het gezellig gehad. Daarom is het ook zo jammer dat we afscheid moeten nemen.

Afscheid van de familie Wilkens

We hebben afgesproken dat ze volgend jaar naar Zuid-Engeland komen om ons tegemoet te varen. We zwaaien Harald, Sophia, Hugo, Hidde en Mats uit. Tot volgend jaar! Wij vertrekken ook. Koers is zuid, richting Brest.

Bye, bye, Guernsey

Onze reis is begonnen.