Guernsey – Brest

Direct nadat we de haven verlaten, koersen we zuid-west richting Bretagne. Het is mooi weer met een licht windje. Eindelijk kunnen we weer eens zeilen na de afgelopen dagen met te weinig wind of wind tegen op de motor te hebben gevaren.

Bezoekers

We ronden het zuidelijke puntje van Guernsey en dan opeens uit het niets zien we dolfijnen. Ze zwemmen met ons mee en springen vrolijk uit het water. Het lijkt net of ze ons begroeten en ons een goede reis wensen. Wat een cadeautje! 
De rest van de dag zien we ze helaas niet meer terug. Gelukkig hebben we het toch nog kunnen filmen ondanks dat de telefoon van Mirjam leeg was, zoals te horen is in het onderstaande filmpje.

De Reis is begonnen

De flow is, na de drukke vakantieweken, weer terug in het gezin. De sfeer is goed en we beginnen te wennen aan het leven op een kleine oppervlakte waar je meerdere keren per dag je hoofd stoot of elkaar nauwelijks kunt passeren als iemand staat te koken. De reis is begonnen! Nu gaat het serieus worden met een paar grote tochten in het verschiet. Ons eerste doel is Brest. Daar gaan we de boot bevoorraden en zoeken we een goed weerwindow uit om de oversteek over de Golf van Biskaje naar Spanje te maken. Maar eerst een overnight van Guernsey naar Brest.
Het is een kalme nacht en we passeren enkele vissersboten terwijl we het Plateau des Minquiers oversteken richting Bretagne. De hemel is prachtig. Onbewolkt met een halve maan. Licht genoeg om het water van de lucht te onderscheiden. Dit zijn de nachten waar je het voor doet. Je ziet boven je duizenden sterren en regelmatig een vallende ster. Dat is het moment dat je je nietig voelt en je gedachten afdwalen. Ik geniet op zo’n moment met volle teugen.
Tot het moment dat ik een lichtgevende torpedo voorbij zie schieten. En nog één, en nog één. Het zijn dolfijnen die door hun vinnen in het water, de lichtgevende algen in beweging brengen en een spoor van licht achterlaten. Het is echt magisch als je dat ziet. Met een voldaan gevoel val ik in slaap wanneer Mirjam de shift overneemt. Wanneer we ‘s nachts doorvaren hanteren we een ritme van drie uur op, drie uur af. Dit vraagt meer zelfstandigheid van de meisjes en dat begrijpen zij heel goed. Ik merk dat ook zij wennen aan het leven aan boord en het varen tijdens de nacht.

Bretagne

In de ochtend zien we weer land en volgen de kustlijn naar het zuiden waar we de kaap bij Finistere moeten ronden. Finistere betekent fin des terres, ofwel: het einde van het land. Hier is het meest westelijke puntje van Frankrijk.

Het was nog een heel gepuzzel want langs de kust van Bretagne staat flink veel stroming en ook na het ronden van de kaap staat er stroming maar dan weer een andere kant op en vervolgens het laatste stuk de baai in richting Brest staat ook weer veel stroming weer de andere kant op. Als je alles mee hebt, ben je er in een halve dag vanaf de kust. Heb je alles tegen, dan kan het zo twee keer zo lang duren voor je de haven van Brest binnenvaart. Wij zijn iets te laat voor de ideale stroming, maar het tij is kerend en dan staat er relatief weinig stroming waardoor we weinig vertraging oplopen.

Brest of toch Camaret

Vlak voordat we de baai van Brest binnenvaren, besluiten we toch om naar Camaret-sur-mer te varen. De stroming in de baai staat tegen en Camaret schijnt erg leuk te zijn, horen we van veel mensen.

Camaret ligt aan het begin van de baai. Dat scheelt aardig wat tijd en we varen dan ook rond de lunch de haven van Camaret binnen. Camaret-sur-mer is een idylisch dorpje met veel natuur eromheen. Een goede keuze dus.

Camaret-sur-Mer

We vinden een plekje in de haven van Camaret en tuigen de boot af. Dat betekent de zeilen opruimen en de zeilreis eroverheen, de boot afspuiten met zoet water omdat het vol met zoutkorreltjes zit en de walstroom erop. Springlijnen aanleggen zodat de boot op de plek blijft liggen als het harder gaat waaien of voor als de wind draait. Met hoog en laag water hoef je geen rekening te houden omdat de steigers drijven en met het getijde meebewegen.

Vlak bij de haven is een strandje en daar gaan we lekker afkoelen. Van de haven naar het strandje passeren we een fort wat gebouwd is door Vaubain en een kerkhof van oude vissersschepen.

De volgende dag hebben we een lijst met klusjes af te werken. Kiki helpt bij het opnieuw stikken van het stuurwiel, we doen een paar wasjes en er zijn weer enkele reparaties.

Ik controleer de bakskist en die is bijna helemaal droog. Dat is eindelijk een goed bericht. Nog wat extra sikaflex en het lek is gedicht!

De tweede dag maken we een lange wandeling over de klip. Er gaat een pad omhoog langs de rotsen en als we boven zijn, hebben we een prachtig uitzicht!

We maken een tocht van bijna 10 kilometer.

Misverstandje

In de middag besluiten we om direct al naar Brest te varen want morgen halen we Gerard op uit Brest en gaan dan de oversteek maken. De grib-files, dat zijn de weerkaarten die je kunt downloaden en dan zie je 10 dagen vooruit wat de voorspellingen worden, zien er goed uit. Dus trossen los en een uurtje de baai in varen naar de stadshaven. Die ligt dichtbij het station.

Ik bel onderweg Gerard op om te vragen hoe laat hij er morgen is. Het blijft stil aan de telefoon. “Morgen? Volgende week pas. Ik zit nu in Parijs”. Dat betekent dus dat we een week moeten wachten in Brest of we gaan met zijn viertjes de oversteek doen.

Telefoontje uit Nederland

In Brest prepareren we de boot voor de oversteek. We besluiten om het met zijn viertjes te doen. Kan ook prima. Wel moeten we twee dagen wachten omdat het weerbeeld niet goed is voor de oversteek. De wind komt uit de verkeerde hoek.

Die middag krijg ik van mijn broer Onno een telefoontje dat het erg slecht met mijn moeder gaat. Mijn moeder is erg ziek en bij mijn afscheid van mijn moeder in juli had ik het gevoel dat het ook de laatste keer zou zijn dat ik haar zou zien. Ze eet en drinkt niet meer en weigert haar medicijnen.

We wachten de ontwikkelingen af en bereiden ons al voor om naar huis te gaan. Dat is ook een goed moment om met school te gaan beginnen. De meisjes hebben hier minder afleiding omdat er geen andere kinderen zijn om mee te spelen en het weer is nou ook niet echt best in Brest.

Op donderdagavond is het feest in de buurt van de haven. Er zijn diverse optredens en je kunt oud Franse spelletjes doen. Ouderwets gezellige gezinsactiviteit.

Na twee dagen wachten, horen we van Britt, mijn nicht dat het weer iets beter gaat met mijn moeder en dat ze weer iets eet. Dat is het signaal om te vertrekken. We liggen nu al vijf dagen in Brest en zijn het hier zat. Op naar Spanje!