Puerto Rico – Deel 1

Na een paar heerlijke rustige dagen in Green Bay steken we de Pasaje de Vieques over om naar de haven van Humacao te varen. We vertrekken vanuit de baai met mooi weer maar onderweg bouwen de wolken zich op en wordt het donkerder. Vlak voordat we de haven invaren begint het te stortregenen.

Binnen een minuut zijn we doorweekt en zo varen we de haven binnen. Via de marifoon roepen we de haven op en ze geven ons de boxnummer door. Bij de steiger staat al een medewerker van de haven klaar om de lijnen aan te pakken. Het is een grote, redelijk nieuwe haven maar er liggen bijna geen boten. De reden is dat de haven  niet goed is aangelegd. Ze ligt aan lagerwal en de swell loopt zo de haven in en zorgt bij verkeerde windrichting voor een vervelende swell. De boot slingert dan flink heen en weer. Wij vinden het aan de andere kant wel lekker dat het niet zo’n drukke haven is. Voor de kinderen is er een fijn zwembad met uitzicht over de zee en er zijn warme douches. De medewerkers zijn heel erg vriendelijk en staan steeds voor ons klaar en met hun golfcard rijden ze ons overal naar toe. Zelfs naar het autoverhuurbedrijf verderop in het dorp. Kortom, een heerlijk thuisbasis voor de komende dagen.

El Yunque

Met de huurauto gaan we Puerto Rico verkennen. We rijden van Humacao naar het prachtige regenwoud El Yunque. Via kleine weggetjes slingeren we langs de bergen omhoog en zien het landschap veranderen van weilanden naar bossen die dichter en dichter begroeid zijn naarmate we verder richting het nationaal park rijden.

Bij de ingang van het park staat een park Ranger die ons vertelt waar we naartoe kunnen. Door de Hurricane Irma van 2017 zijn nog steeds delen van het park gesloten voor bezoekers. In tegentelling tot de BVI’s is hier gelukkig nog veel vegetatie in tact gebleven waardoor je echt het gevoel hebt dat je door een regenwoud rijdt. We stoppen bij een waterval en koelen lekker af met onze voeten in het water.

De meiden gaan zelfs zwemmen in het ijskoude water. Na de watervallen stappen we weer in de auto en dalen af richting San Juan, op zoek naar een shopping mall voor boodschappen. We komen terecht bij een mall waar we eerst op zijn Amerikaans in de foodcourt gaan lunchen. Bij de Tommy Hilfiger store is big sale dus die kunnen we natuurlijk niet overslaan.

Ook halen we een simkaartje voor bellen en internet dan zijn we niet zo afhankelijk van de wifi in de haven die het meestal niet doet.

Boodschappen doen

Kevin en Denise van Liquid Rehab hebben ons een adresje gegeven waar je heerlijk streetfood kunt eten. We gaan er naar op zoek en parkeren onze auto. Voordat we daar gaan eten, lopen we even naar het strand.

Als we terugkomen, zijn de restaurantjes gesloten. Balen! Het zag er zo lekker uit. We moeten ook nog boodschappen doen en dat is handiger om dat nu te doen omdat we nu nog een auto ter beschikking hebben. Andrea en Mike van Field Trip zijn helemaal gek van Costco. Toen we op de USVI lagen hadden ze het er over dat je daar alles tegen bodemprijzen kunt kopen. Omdat wij nog boodschappen moeten doen, gaan we op zoek naar de Costco, die is op de weg richting de haven en als we daar aankomen, mogen we niet naar binnen.

Je moet een membership hebben. Dat is balen. Dan maar eerst terugrijden richting Humaco, naar de haven en daar in de buurt een supermarkt vinden. We moeten nog ruim een uur rijden en het wordt al later. Om een uur of negen ‘s avonds komen we bij de supermarkt aan en doen onze boodschappen. Met een flink aantal shoppers komen we terug bij de boot. Het personeel is natuurlijk naar huis dus moeten we alle shoppers helemaal naar de boot dragen. Op de boot pakken we alles uit en stoppen het op de verschillende plekken in de boot. Wij zijn weer voorlopig zelfvoorzienend!

Out of gas

Sinds de USVI ben ik op zoek naar een gasstation die onze gasflessen kan vullen. Helaas hebben ze hier een ander systeem wat niet op onze flessen past en gisteravond hield de oven er mee op. Wij zijn out-of-gas. Normaal is dat niet zo’n probleem als we in de haven liggen want we hebben een kookplaatje op 220V. Helaas hebben ze in de US ook een ander systeem. Ten eerste is het hier 110V en de aansluitingen anders dus kunnen we geen walstroom gebruiken. Ik vraag aan één van de medewerkers van de haven of hij een oplossing weet en hij geeft aan dat ik om moet schakelen naar het Amerikaanse systeem. Salvador, de medewerker biedt aan om na zijn dienst met mij naar de Homedepot te gaan om het Amerikaanse systeem te kopen. Dat is een slang met koppeling. Helaas is die ook daar niet verkrijgbaar en gaan we naar een ander winkeltje waar ze gelukkig de koppeling verkopen. Vervolgens gaan we naar een winkel waar ze gasflessen verkopen en koop ik een Amerikaanse gastank. Zo, dan hebben we voorlopig weer genoeg. Die avond ontkoppel ik de Nederlandse koppeling en monteer ik de Amerikaanse.

We hebben weer gas! Dank aan Salvador die mij met alle plezier rond heeft gereden.

Outlet store

Vandaag hebben we weer een auto en gaan we naar de binnenstad van San Juan, maar voordat we de stad gaan bekijken rijden we iets verder naar de outlet store. Daar is onder andere een Disneystore. De meiden kijken verlekkerd naar alle afgeprijsde kleding en kopen een Disney pop van hun zakgeld. In de Ralf Lauren store kopen we nog een overhemd voor mij en een prachtig rokje voor Noor.

In de GAP store scoren we nog een mooie hoodie voor de meiden en daarna gaan we op weg naar San Juan. We parkeren in het centrum in de parkeergarage. We hebben geen dollars en heb al een aantal keer geprobeerd om Euro’s om te wisselen voor Dollars. Vlak bij de garage is een bank maar voor het omwisselen heb je een paspoort nodig… Helaas, die ligt nog op de boot.

San Juan

We lopen naar oud San Juan en wandelen door de oude stad richting het fort, fort el Morro. He is prachtig onderhouden en je hebt een mooi uitzicht over de baai.

Het fort ligt daar strategisch tegenover de ingang van de baai en beschermde vroeger de baai tegen piraten. Via het fort lopen we langs het water en komen aan bij de begraafplaats Santa Maria Magdalena de Pazzis.

Dit is de mooiste begraafplaats die ik ooit heb gezien. Het ligt naast het fort en heeft een prachtig uitzicht over de Atlantische oceaan, voor wie daar natuurlijk nog van kan genieten. Vanaf het fort lopen we weer terug richting de stad en lopen door de oude straatjes met pastelkleurige huizen. We hebben dorst gekregen en op een pleintje is op de hoek een oud café. Daar gaan we met zijn vieren aan de bar zitten en geven we onze voeten wat rust van het vele lopen.

Wat een heerlijk sfeertje hier met op de achtergrond salsamuziek. Nadat we onze drankjes hebben opgedronken, lopen we verder en bezoeken we een hotel in een oud klooster. Eén van de obers ziet dat we aan het om ons heen aan het kijken zijn en komt naar ons toe en geeft een kleine rondleiding en laat een oude eetkamer zien met prachtige schilderijen. Van wie die zijn, is me ontschoten maar het zag er wel indrukwekkend uit.
Het is al later aan het worden en we krijgen trek. We hebben gehoord dat er vlakbij een authentiek en goed restaurant zit, genaamd El Jibarito. We vinden het restaurant en gelukkig is er nog één tafeltje vrij. Het is een soort tapasbar maar dan met locale gerechten. We bestellen diverse hapjes en het smaakt heerlijk.

La Perla

Daarna lopen we terug richting de auto en passeren nog La Perla. La Perla is een historische sloppenwijk vlak achter de noordelijke historische stadsmuur van het oude San Juan die zich ongeveer 650 meter uitstrekt langs de rotsachtige Atlantische kust.

Vanaf San Juan is het niet goed te zien maar vanaf het water is het een bonte verzameling van gekleurde huisjes. La Perla is ook bekend van het nummer Despacito van Luis Fonsi ft. Daddy Yankee wat daar in de lokale bar La Factoría is opgenomen.

Met de ondergaande zon, de muziek van Despacito in onze gedachten en de kleurrijke huisjes ziet La Perla er schitterend uit. In het donker lopen we weer terug naar de auto en rijden terug naar de boot. Morgen gaan we de haven weer verlaten.

De zuidkust van Puerto Rico

Volgende dag vertrekken we op tijd en varen langs de zuidkust richting Ponce. het water is onrustig en er staat een harde wind.

Omdat de afstanden best groot zijn, maken we een eerste stop in de baai van Puerto Patillas. Voordat we de baai in kunnen moeten we langs een groot rif en vervolgens langs een paar ondieptes tot zo ver mogelijk bij het dorpje in de baai voor anker. Dan liggen we net beschut door het grote rif en is er nagenoeg geen swell. Het dorpje is niet veel aan en we blijven daarom maar aan boord. De meiden hebben nu alle tijd om hun schoolwerk te doen. De volgende dag gaan we anker op en zeilen we met een heerlijke flow naar Salinas in de baai van Cayo Mata voor anker te gaan. We moeten heel voorzichtig varen want de ingang is precies 2,10 diep, gelijk met onze diepgang. Stationair vooruit varen we stapvoets de ingang van de baai binnen ondertussen loerend op de dieptemeter die steeds verder terugloopt tot we nog 10 cm onder de kiel hebben als we de baai binnenvaren. Daarna wordt het weer iets dieper.

In de baai zie je de gevolgen van de Hurricane. Er liggen veel beschadigde boten. Het is er druk maar we vinden toch een prima plek aan het begin van de baai en gaan voor anker. Het is al donker aan het worden dus besluiten we om morgen pas naar de wal te gaan.

Hieperdepiep hoera!

De volgende ochtend is de boot helemaal versierd met slingers en ballonnen. Het is mijn verjaardag! De meiden hebben cadeautjes voor me en Mirjam heeft zelfs een key lime pie bewaard die ik met een brandend kaarsje er in krijg als ontbijt.

Wat een schatten! Na het zingen en uitpakken van de cadeautjes gaan de meiden weer aan de slag met school.

In de loop van de middag pakken we de dinghy naar de kant. Lekker chillen in het lokale zwembad met een heerlijk koel drankje.

‘s Avonds gaan we ter ere van mijn verjaardag een hapje eten bij het restaurant.

Het zwembad beviel ons zo, dat we de volgende dag nogmaals lekker bij het zwembad gaan liggen. Omdat ik niet echt stil kan zitten, ga ik het dorpje in op zoek naar een bakker. Ik heb namelijk iemand met een brood zien lopen. Na wat omzwervingen vind ik de bakker en koop daar twee broden waarvan ééntje al sneuvelt bij het zwembad. Allemaal breken we een stukje brood af totdat er een heel brood verdwenen was. De andere is voor morgen voor het ontbijt. Als we weer aan boord zijn, zien we achter de boot een Lamantijn zwemmen.

Lamantijnen zijn zoogdieren en bestaan al meer dan 50 miljoen jaar. Ze lijken een beetje op een grote plompe zeerob.

Een onverwachte vangst

De bedoeling van deze trip was om tot aan Ponce te varen en dan voor anker bij het eiland Isla Caja de Muerto maar omdat de wind uit het Noord-Oosten komt moeten we op de terugweg nog lang tegen de wind opboksen. Daarom besluiten we om maar terug te varen en maken weer een tussenstop bij Puerto Patillas waar we eerder deze week ook al lagen. In de ochtend gaan we anker op. Ik sta achter het roer en Mirjam staat op de boeg om het anker op te halen. De ankerlier heeft het zwaar en er zit vermoedelijk iets achter het anker of er zit veel klei aan. Op het moment dat anker boven water komt, zien we staalkabels die achter het anker zitten. Mirjam laat het anker weer iets zakken en ik vaar iets vooruit en we herhalen het proces. Nog steeds zit er iets groots achter. Het blijkt een complete mast met verstaging te zijn van een boot wat hier is vergaan tijdens de Hurricane Irma in 2017. Wat Mirjam ook doet, het lukt niet om de verstaging los van het anker te krijgen. Zelfs met behulp van een pikhaak lukt het niet. Na enkele pogingen, schiet het anker los en kan Mirjam het inhalen en kunnen we de baai uitvaren. Bij de doorgang van de baai loopt de dieptemeter weer op. Ik probeer zo veel mogelijk om dezelfde route terug te varen zoals we heen zijn gekomen.

Na de baai hijsen we de zeilen en kiezen we koers richting Puerto Patillas. We hebben een windkracht 5 op de kop en maken goed vaart maar moeten tegen de wind op boxen om bij onze bestemming voor vanavond te komen.

Lekkage!

Tijdens het varen aan de wind, merken we dat we water maken. Waar het vandaan komt is een groot raadsel maar alle matrassen en kleding in de kasten zijn nat van het zoute water. Dat betekent dat alle kleding weer opnieuw gewassen moet worden want door het zoute water droogt de kleding niet goed en gaat het uiteindelijk stinken.

Het water komt ook onder de vlonders waar onze voorraad eten ligt opgeslagen, zoals pakken houdbare melk. Als die lang in het water blijven liggen, kun je de pakken weggooien. Dus dat betekent alles uit de vlonders, droogmaken en weer opnieuw stouwen en op zoek gaan waar het water naar binnen komt.

Het blijft een groot raadsel want we kunnen niets ontdekken.

Isla Palominos

We varen langs Humaco waar we in de haven hebben gelegen en gaan door naar Isla Palominos, een eilandje voor de kust van Fajardo aan de oostkust van Puerto Rico. In de baai zijn day moorings waar we er eentje van nemen. Normaal gesproken moet je met een day mooring ‘s avonds de baai weer verlaten maar het is hier zo mooi dat we lekker blijven liggen. Morgen begint het weekend en dan komen de Puertoricanen massaal met hun boten het water op. De hele dag scheren de speedboten langs om bij het strand voor anker te gaan. Het is een prachtig spektakel. De ene na de andere speedboot met minimaal drie buitenboordmotoren en volgestopt met speakers liggen zij aan zij met de hek naar het strand.

Vanaf iedere boot klinken de klanken van Puertoricaanse muziek en iedere boot heeft ook een ander lied op staan. Wij worden er tureluurs van maar de Puertoricanen storen zich er niet aan. De mannen staan achter de BBQ en de vrouwen zitten op een stoeltje in het water met een drankje. Het mooie is dat ze allemaal genieten. Wij lopen langs de boten en gaan de bocht van het strand om.

Hier is het lekker rustig en hebben we een prachtig uitzicht over de baai, het rif en in de verte kijken we uit over Puerto Rico. Het bevalt ons zo goed dat we drie heerlijke dagen met prachtig weer voor anker voor Isla Palominos blijven.

Vieques

Na drie dagen gooien we los van de day mooring en varen we om het eiland heen richting Vieques naar het dorpje Isabel Segunda. Daar wilden we vorige week al naar toe maar was het niet van gekomen. De doopnaam van Noor is Isabel en daarom vonden we het al leuk om naar dit dorpje te gaan.

De kleine baai voor het dorp is erg ondiep en we moeten helemaal buiten om de baai heen varen en houden de dieptemeter erg goed in de gaten terwijl Mirjam op de boeg staat om te kijken of er rotsen in het water uitsteken. We gaan voor anker maar het is niet wat we er van verwacht hadden. We liggen vlak bij een kerkhof voor zowel mensen als boten.

Toch willen we even van de boot af op het dorpje te bekijken en om te lunchen en wat boodschappen te doen. Na de lunch lopen we terug naar de boot en besluiten om daar niet te blijven overnachten.

We gaan liever iets verderop in de rustige Green Bay. Hier hebben we vorige week ook een paar dagen gelegen.

Toen lagen er nog een paar boten. Nu is het helemaal verlaten en hebben we de baai voor ons zelf.

We hebben nog een heerlijke dag bij Green Bay en maken een wandeling over het eiland. Je moet er op het pad blijven omdat er nog veel munitie ligt wat op scherp kan staan. ‘s Middags zitten we op het strand en genieten van de rust. Niemand in velden of wegen te bekennen. We hebben de baai helemaal voor ons viertjes.

we hebben net contact gehad met Gepetho, een Duitse boot die ook de ARC heeft meegevaren. Bianca en Sascha en hun twee zonen komen onze kant op maar zijn wat vertraagd. Kiki en hun zoon Julius zijn vriendjes geworden en het zou leuk zijn om ze nog even te zien.

Wij hebben voor overmorgen een AirBnB geregeld aan de andere kant van Puerto Rico en gaan vandaag weer naar de haven. Op het moment dat wij het anker op willen gaan zien we Gepetho aan komen zeilen. We groeten elkaar nog even en dan terwijl zij het anker laten vallen, halen wij die van ons op en gaan naar Humaco voor ons volgende avontuur. Wel spreken we nog af om elkaar later die week op Puerto Rico nog even op te zoeken.