Op de duinen van Den Haag
Boven op de duin, net buiten Den Haag, kijk ik uit over de zee. Het is pasen en we gaan lekker even uitwaaien in de duinen.
Het is een oostenwind. Niet meer dan 10-15 knopen. Een kalme zee, geen deining. Ideaal vertrekkersweer.
In de verte doemen de schoorstenen van de industrie van Rotterdam op en aan de andere kant liggen de schepen voor de rede van IJmuiden.
In de verte de rede van IJmuiden
Nog iets meer dan 100 dagen en dan varen wij daar. Onze eerste dag op zee voor deze reis. Op naar het zuiden. Het is zo vreemd want nu is het nog koud. Iedereen is dik aangekleed en de stranden zijn nog leeg.
Onze droom wordt werkelijkheid
Over 1.000 dagen staat hier misschien wel iemand anders te turen over de zee en ziet een bootje voorbij varen. Wat zullen zijn of haar gedachten zijn? Misschien wakkert dat hun eigen droom aan, zoals mij dat ook iedere keer overkomt als ik een zeilboot langs de kust zie varen of zijn hun gedachten bij de vergadering morgenochtend?
Onze droom komt steeds dichterbij. Het is zo mooi om er mee bezig te zijn. Ik heb de reis al honderden keren gezeild. Ben in mijn gedachten al op alle plekken geweest en toch kan ik mij er nog helemaal niets bij voorstellen. In mijn hoofd is er alleen mooi weer met 15 knopen wind, met een kalm zeetje. Toch zal dat niet altijd zo zijn. Niet alleen kan de wind natuurlijk helemaal wegvallen, het kan ook zo kneiterhard waaien dat we verwaaid zullen liggen. Alleen waar en wanneer…tja, dat is nog de vraag.
Plannen en loslaten
We kunnen nog zo veel plannen en organiseren, zoals we dagelijks gewend zijn, maar het weer plannen, dat gaat niet. Dat zal onze eerste uitdaging worden. Loslaten!
Ik denk dat we nog heel wat haventjes aandoen op de weg naar Zuid-Europa voordat we daar aan gewend zijn.
Zo, nu eerst weer terug naar huis. Morgen staat er een belangrijke meeting op het programma en ik moet nog wat zaken voorbereiden…