Vigo – Cascais – Lagos

Het is zaterdag en vanmiddag komt Gerard uit Nederland aan en zeilt met ons mee naar de Algarve. In de ochtend staat er niets op het programma. We doen wat bootwerkzaamheden en halen boodschappen.
In de haven ligt ook Tiago en Kitty is vandaag jarig. Zij heeft ons uitgenodigd om taart te komen eten en dat doen we. Een heerlijke worteltaart. Het is gezellig en als verrassing heeft Kitty voor de meisjes een fles Roosvicee. Heerlijk, want in Spanje kennen ze geen limonade.

Rond de middag komt Gerard aan en ‘s middags lopen Gerard en ik nog even door Vigo. De meisjes zijn naar het zwembad en Mirjam kookt alvast een maaltijd voor onderweg. Daarna maken we ons klaar om te vertrekken. We tanken de boot vol met diesel, zetten de route in de plotter en we varen weg uit de haven van Vigo richting de Algarve voor een tocht van ruim 300 mijl. Dat komt neer op bijna drie dagen en nachten varen.

Mist en kou

Direct al in de Ria van Vigo wordt de mist dikker en dikker. We zetten het radar aan om al het verkeer in de gaten te houden. Af en toe wordt de mist dunner er gelukkig zien we nog een glimp van Islas Cies.

Islas Cies in de mist

Daarna wordt de mist weer dikker en wordt het langzaam donker en varen we de nacht in. Onze strategie is om ongeveer 40 mijl uit de kust te gaan varen. Daar is het water diep (meer dan 1 kilometer diep) en varen nagenoeg geen vissersboten (die varen meestal zonder AIS waardoor ze niet zichtbaar zijn op de plotter). Ook zijn er geen visnetten op deze diepte. De visnetten zijn verraderlijk. Vaak zijn ze gemarkeerd met een kleine boei en met golven, mist of donker zijn ze niet te zien. Zodra je over een visnet vaart en je raakt er in verstrikt, heb je een groot probleem en raak je compleet stuurloos. De strategie is gelukkig goed want verder op zee lost de mist enigszins op en voelen we weer wat wind.

Wanneer de mist optrekt, zien we een prachtige zonsondergang

Het is alleen koud en ontzettend vochtig door de mist. Alles is klam. Dat maakt het nog kouder.

Kanaal 16

In de ochtend worden we opgeroepen door Michiel van de Karakter. Die wil graag weten hoe het weer is onderweg omdat zij van Porto richting Lissabon willen varen. Hij roept ons op op kanaal 16. Dat is het aanroepkanaal. Het is dan de bedoeling om naar een ander kanaal te gaan om het gesprek op te zetten maar dat lukt niet om contact met elkaar te krijgen en Michiel vraagt dan maar honderduit op Kanaal 16. We worden onderbroken door de kustwacht die aangeeft dat we het gesprek op een ander kanaal moeten voortzetten.

Tussenstop

Omdat het zo’n koude en klamme nacht was en we eigenlijk ook geen haast hebben, besluiten we om een stop-over te maken in Cascais. Dat is een plaats aan het begin van de baai van Lissabon. Dan kunnen we de volgende dag met de trein naar Lissabon om de stad te gaan bekijken maar hoeven we niet helemaal de baai in te varen.

Na twee dagen op zee, verlang je naar een warme douche

Het is wel lekker om even aan land te gaan na twee dagen varen. Even de benen strekken en vooral heerlijk douchen en goed slapen.
Cascais is een grote haven en tevens de duurste haven waar we tot nu toe zijn geweest. Bij het inchecken moet ik allerlei papieren laten zien zoals de paspoorten van de bemanning, de verzekeringspapieren van de boot en het eigendomsbewijs. De dame, een ongelooflijke chagrijn, legt me in gebrekkig Engels uit dat er twee prijzen zijn, dat zie ik op de factuur staan maar ik moet een ander bedrag afrekenen dan één van de twee prijzen die op de factuur staan. Ik vraag aan de dame wat die twee bedragen dan zijn en waarom ik een ander bedrag moet betalen. Ze legt het me niet uit hoe het zit maar maakt nogmaals duidelijk dat ik een ander bedrag moet betalen, dus vraag ik haar nogmaals wat die twee bedragen dan betekenen.

De haven van Cascais

Blijkt het ene bedrag het liggeld excl. btw te zijn en het tweede bedrag voor het geval we in november daar ook gaan liggen, dan is het tarief lager (ook excl. btw overigens). Oké…duidelijk…

Cascais

Cascais is een gezellig dorpje en ‘s avonds gaan we met zijn vijven heerlijk eten in een klein restaurantje.

Klaar om aan wal te gaan

Daarna lopen we door het dorp en halen een heerlijk ijsje.

Cascais bij nacht

De volgende dag besluiten we om niet naar Lissabon te gaan. Dat betekent een volle en drukke dag met kinderen in een grote stad en is ons te veel van het goede. Als alternatief huren we fietsen en gaan we op pad langs de kust naar het meest westelijke puntje van het continent; Cabo de Roca.

Op de fiets naar het westelijke puntje van het Europese continent

We zijn aardig in de richting van de Cabo maar het is net iets te ver. We stoppen bij een leuk strandje waar flinke branding staat.

Strand aan de Atlantische kust

Daarna rijden we binnendoor weer terug naar Cascais.

Mirjam gaat met de meiden haar nieuwe hobby uitproberen en dat is om bij een hotel naar binnen te lopen en direct door te lopen naar het zwembad en heerlijk te gaan zwemmen. Hun voorkeur is een hotel met minimaal vier sterren… Ook deze keer lukt het weer.

zwemmen in een minimaal **** hotel

Ondertussen gaan Gerard en ik samen op de fiets naar de supermarkt en doen daar alle boodschappen. Bepakt en bezakt sturen we door het verkeer van Cascais.

Vertrek

Als we terugkomen in de haven willen we vertrekken om naar de ankerplaats te gaan. We moeten we de toegangspasjes nog inleveren. Ik loop bij de receptie naar binnen en sta oog-in-oog met de chagrijn van gisteren. Die zegt dat ik een extra nacht moet betalen omdat we te laat zijn vertrokken. Ik ontplof en gelukkig dimt ze in en mogen we zonder bij te betalen vertrekken.

Donkere wolken doemen op boven Cascais. Tijd om te vertrekken!

We willen voor anker gaan en de volgende ochtend vertrekken maar tijdens het varen naar de ankerplek wil ik opeens weg hier. Het weer gaat betrekken en waarom gaan we liggen wachten om te vertrekken. We besluiten om direct maar door te varen, de nacht in richting de Algarve. Even schakelen voor ons allen aan boord want hierop waren we nog niet helemaal voorbereid, maar al snel zetten we de knop om en doen we wat nodig is.

Het wordt een rustige nacht en we kunnen redelijk veel zeilen.

Avondeten in de kuip tijdens een wacht

Dat is wel eens anders geweest. Onderweg worden we ‘s nachts verrast door dolfijnen. Je ziet ze rond de boot met ons mee zwemmen.

Iedere dag een spectaculaire zonsondergang

Door de oplichtende algen zie je sporen door het water. De hemel staat vol met sterren en af en toe valt er een ster. Dit zijn de onvergetelijke nachten.

Cabo de São Vicente

In de middag komen we aan bij de Cabo de São Vicente. Deze kaap markeert het meest zuid-westelijke punt van het vasteland van Europa. Voor ons ook een mijlpaal. Het einde van West-Europa!

Cabo de São Vicente

We halen de asymmetrische spinaker weg en zorgen dat we niet te veel zeil op hebben staan. Vaak waait het bij zo’n kaap een stuk harder en kan de zee ook onvoorspelbaar zijn. Zeker als er twee zeeën bij elkaar komen. We hebben goed weer.

Gerard heeft de eer om de kaap te ronden

Het is zonnig en we hebben voldoende wind. In de middag ronden we de kaap en gaan we naar het oosten richting Lagos. Daar willen we de nacht doorbrengen. De volgende dag kan Gerard de trein richting Faro pakken voor zijn vlucht naar Nederland.

Lagos

We liggen bij de gastensteiger en melden ons keurig. Een heel vriendelijke man neemt de papieren door en we krijgen een ligplaats aangewezen. Hij doet de brug voor ons open en we gaan naar de ligplaats. Het belangrijkste doel is nu om zo snel mogelijk een tv te vinden waarop Ajax wordt uitgezonden, maar het blijkt door het tijdverschil dat Ajax al bijna afgelopen is. Gelukkig wint Ajax en kunnen we ons concentreren op de sundowner.
De volgende ochtend hebben we nog tijd over voordat de trein van Gerard vertrekt. Er liggen nog een paar klussen te wachten. Één daarvan is het ophangen van de radarreflector bij de achterstag. Daarvoor moet er iemand naar de top van de mast en Gerard, de held, wil dat graag doen.

Gerard boven in de mast, de held!

We zijn gelukkig nog op tijd klaar met de klussen om nog even een duik in het zwembad te maken. Het is heet en na de werkzaamheden is het heerlijk om even af te koelen.

Dit keer legaal in het zwembad van de haven

Helaas is het dan weer tijd om afscheid te nemen. Het is zo fijn om Gerard aan boord te hebben. Gerard hoort er gewoon bij en ook Kiki en Noor zijn gek op hem. Volgens de meiden is Gerard ook veel minder streng dan wij en Gerard heeft ook Tony Chocolonely meegenomen!

De komende weken gaan we de kust van de Algarve verkennen en gaan we op zoek naar Jurgen, Anouschka, Yara en Linde. Die hebben we leren kennen op de vertrekkersdag en liggen een baai verder.