Antigua – St. Martin

Vroeg in de ochtend vertrekken we uit Nonsuchbay. Wat een prachtig plekje was dit, maar we willen verder. Het is slecht weer. Mist en regen en een onrustige zee maar de dolfijnen die met ons mee zwemmen maken veel goed!

We varen vandaag naar het zuidpunt van Antigua, naar English Harbour. Een natuurlijke haven waar vroeger de Engelse marine haar basis had. Bekend is Nelson Dockyard, waar nu grote superjachten liggen aangemeerd. Helaas is daar voor ons geen plaats dus gaan voor de haven voor anker in de Freeman Bay, vlak bij de ingang van English Harbour. De ankerplek is nog veel mooier dan aan de kade. Wij kijken uit over de Caribische zee en zien iedere avond in de verte Montserrat liggen en de zon in de zee zakken.

Shirley Heights

De volgende ochtend maken we een lange wandeling naar Shirley Heights. Dat is het voormalige militaire complex boven op de berg bij de ingang van de baai. Een strategische plek voor de Engelsen om alles in de gaten te houden. In plaats van de gewone weg, nemen we een trail naar boven.

Wat een prachtige flora en fauna zien we onderweg. Het is warm en moe maar voldaan komen we boven op het uitkijkpunt aan. Wat een fantastisch uitzicht hebben we vanaf hier.

We nemen voor de afdaling een andere trail en dalen af tussen de rotsen en cactussen en kijken ondertussen uit over de zee en zien in de diepte bootjes varen.

Als we beneden aankomen bij het strand, duiken Kiki en Noor direct het water en en zwemmen langs de vloedlijn terwijl Mirjam en ik wandelend naar de dinghy gaan. De baai ligt vol met boten en op de achtergrond zie je de imposante jachten liggen.

Angela

Mirjam heeft contact gehad met Angela. Angela heeft de oversteek van Las Palmas naar St. Lucia gevaren en was bij ons aan boord met de kerstdagen toen we naar Martinique voeren. Angela is hier crew bij diverse zeiljachten en races en ‘woont’ nu tijdelijk in Antigua. We hebben vanavond met haar afgesproken en gaan met zijn vijven een hapje eten in de jachthaven.

Het is erg gezellig met Angela en we hebben veel bij te praten over de afgelopen weken. We nemen allen een hamburger. Het is lang geleden dat we vlees hebben gegeten. We hebben aan boord alleen een kleine koelkast en geen vriezer en kunnen bederfelijke waren niet lang goed houden hier in het warme weer. Na het eten drinken we nog een biertje in de jachthaven. Het is hier een drukte van jewelste van jonge mensen die proberen via netwerken om aan boord van een superjacht te komen.

Red dress run

Angela heeft Mirjam gestrikt om mee te doen aan de Red Dress Run. Dit is een initiatief wat stamt uit de tachtiger jaren van de vorige eeuw en heeft als doel om geld in te zamelen voor lokale goede doelen. Dit wordt ook de Hash genoemd. Het is dan wel de bedoeling om in een rode jurk het parcours af te leggen en die heeft Mirjam toevallig mee op reis.

In de tussentijd gaan Kiki, Noor en ik naar het zwembad van een luxe resort en zien vanaf onze luie stoel de een na de andere rode jurk aan de overkant van het water rennen. Na de run worden alle nieuwe renners gedoopt en drinken als ontgroening een glas bier tot op de bodem leeg. Prachtig initiatief met een goed doel!

Dagelijkse activiteiten

Volgende ochtend doen de meiden school en breng ik de was naar een hostel. Angela had de tip gegeven dat ze daar de was doen voor haar bewoners, maar als ik zeg dat ik door Angela gestuurd ben, dan doen ze ook onze was. Met twee shoppers loop ik naar de hostel en inderdaad ze doen graag de was voor ons, wel tegen een kleine vergoeding. Dat is prima! In de tussentijd doe ik wat boodschappen en ga naar een werf in de baai. Ik ben nog steeds op zoek naar een nieuwe spinakerboom. De boom is geknapt tijdens de oversteek en ik heb er nog steeds geen een gevonden die betaalbaar is. Via via kom ik in contact met een plaatselijke sjaggeraar die er nog eentje heeft liggen. Het is wel de goede lengte maar de aansluitpunten zijn anders en hij vraagt te veel voor de boom. Ik probeer het nog maar een keer op Sint Maarten. Misschien heb ik daar wel geluk.  Met de dinghy vaar ik weer terug naar de boot. Mirjam is inmiddels klaar met lesgeven en we gaan lunchen.

‘s Middags gaan we met zijn viertjes weer naar de kant en lopen naar de hostel en halen onze was op. De was is gewassen gedroogd, gestreken en opgevouwen. Wat een goede service. We vragen of ze nog een was voor ons kan doen en halen het beddengoed in weer twee shoppers op. Nu ruikt alles weer fris aan boord en slapen we onder schone lakens.

Talisker roeiwedstrijd

De zwaarste roeiwedstrijd ter wereld. Van La Gomera naar Antigua over 3.000 mijl. Alleen, met zijn tweeën of in teams roeien de boten over de oceaan. De finish is in English Harbour vlak voor onze boot. De Dutch Atlantic Four’, een Nederlands team finisht als eerste na ruim 34 dagen non-stop roeien over de oceaan! Wij zijn helaas net te laat voor de meeste boten, maar maken nog net de finish van de laatste boot mee.  Wij zien de finish van ‘The blue rower’ uit Nieuw-Zeeland. Hij finisht na bijna 60 dagen alleen op de oceaan.

Het is een indrukwekkend schouwspel. De uitgeputte roeier die slingerend de laatste meters aflegt terwijl hij begeleid wordt door kleine bootjes en bij de finish toeteren alle superjachten op hun hoorn, kippenvel. Wat moet dat prachtig zijn als je zo onthaald wordt en wat een immense prestatie.

Nieuwe kennismakingen

De volgende ochtend na het ontbijt slaan de meiden weer aan het rekenen en taal. Opeens hoor ik iemand ‘hallo’ roepen en ga naar buiten en zie twee koppies in het water. Het zijn onze Nederlandse buren Thijs en Wilma van Luna Verde die iets verderop voor anker liggen. We hebben ze al eerder gezien op Lanzarote, waar we aan dezelfde steiger lagen. Ze vragen hoe het met ons gaat en we maken een praatje terwijl ze de hele tijd in het water blijven. Uiteraard hebben we ze aan boord gevraagd maar ze wilden graag in het water blijven. Heerlijk verfrissend.
Even verderop ligt een Spaanse boot, Saramia van Jorge en Maria met hun dochtertjes Sara en Mia van vier en zes. Zij hebben ook de ARC gezeild en lagen aan dezelfde steiger als wij. Mirjam en Maria hebben via Instagram altijd contact gehouden en eindelijk liggen we weer bij elkaar.

We nodigen hen uit om een sundowner te komen drinken en die avond komen ze met zijn viertjes bij ons aan boord. Ze hebben een fles wijn en een heerlijke zelfgemaakte taart meegenomen. We hebben het gezellig en bij het weggaan, nodigen ze ons uit om de volgende avond bij hen aan boord iets te komen drinken.

Carlisle Bay

Het wordt tijd om het anker te lichten en nieuwe plekken te ontdekken. Mirjam had gelezen dat er iets verderop een prachtige baai is. Klein en beschut en in de baai is een luxe resort waar zeilers ook gebruik van mogen maken mits zij iets bestellen. Dat is een mooie hub tussen English Harbour en Jolly Harbour waar we uiteindelijk willen uitklaren om weer verder te gaan.

Het is inderdaad een mooie baai en de wind staat gelukkig gunstig. We varen zo ver mogelijk door en zoeken een goede plek om te ankeren. Mirjam staat dan voor op de punt en zoekt naar een plek waar alleen zand is en zo min mogelijk zeegras of rostsen. Ze wijst mij dan de weg daar naar toe en dan laten we precies op die plek het anker zakken. Het is al avond en we besluiten om aan boord te blijven. De volgende ochtend gaan we aan land en gaan we de boel verkennen. Mirjam pakt de sup en peddelt langs de rotsen op zoek naar een mooie snorkelplek. Later op de dag gaan we naar de kant en lopen we over het resort. Het is een prachtig resort met…. een groot zwembad. We zoeken een mooi plekje onder een parasol op een ligbed. Direct komt iemand naar ons toe met een koeler met flesjes water. Ze maken ook de bedjes voor ons op met handdoeken. Daarna plonsen we in het koude water en douchen af met een warme douche. Wat een weldaad.

De volgende ochtend gaan we weer naar het resort en zwemmen nog even. Daarna lekker douchen en gaan we anker op naar Jolly Harbour om uit te gaan klaren. We weten dat Field Trip, onze Amerikaanse vrienden Mike en Andrea daar ook zijn.

Jolly Harbour

Op onze weg naar Jolly Harbour varen we tussen het vaste land en een groot koraalrif in. Het is weer heerlijk weer. In Jolly Harbour gaan we op zoek naar Field Trip. We vinden de boot bijna vooraan in de baai. Het is hier onrustig met veel swell. We overleggen met Mike en Andrea om dichter bij de kust voor anker te gaan. Zij hebben een catamaran en hebben veel minder diepgang dan wij en kunnen daarom ook dichter bij de kant liggen.

Wij gaan voor anker op ongeveer dezelfde plek als vorige keer alleen hier is het net iets ondieper maar als ik het goed heb uitgerekend met het tij, houden we net genoeg diepgang. Het is ouderwets gezellig en we eten met zijn allen aan boord van Field Trip omdat je op een catamaran zo veel meer ruimte hebt.

Carlisle Bay again

Volgende ochtend, terwijl de meiden weer school doen, ga ik boodschappen doen. Andrea vaart met me mee. Na het boodschappen doen, ga ik naar de customs om uit te klaren. Oorspronkelijk wilden we naar Barbuda gaan, maar de wind staat ongunstig. De dame van de customs had aangegeven dat je na het uitklaren nog 24 uur hebt om ook daadwerkelijk weg te gaan. Dat geeft ons de mogelijkheid om nog een nachtje naar Carlisle Bay te gaan met Field Trip. Er staat een harde wind op de kop en we hebben stroom tegen. Moeizaam boksen we tegen de stroom en wind op richting Carlisle Bay. Onderweg komen we Saramia nog tegen die in volle vaart met wind mee en stroom mee ons passeert. Enthousiast zwaaien we terug en varen eindelijk de baai binnen.

In tegenstelling tot een paar dagen geleden, staat er een flinke swell en we zoeken helemaal aan het begin van de baai een ankerplek. De volgende ochtend gaan we weer naar het resort, Samen met Mike, Andrea, Ryan en Jake. Het is een gezellige middag en wij zijn van harte welkom in het resort.

Als we teruggaan naar de boot zien we dat de wind is gedraaid en dat de dinghy onder de steiger terecht is gekomen. We hebben flinke schade aan de buitenboordmotor. De shifter waarmee je de motor in zijn vooruit en achteruit zet is afgebroken en er zitten flinke krassen op de kap. Gelukkig kunnen we nog de boot in zijn vooruit zetten om terug naar Phi te varen. We halen de motor van de dinghy en plaatsen die aan de hek van de boot en takelen de dinghy op het voordek en binden hem zeevast.

Overnight

We zijn klaar om te vertrekken naar Sint Maarten. We nemen afscheid van Field Trip en varen de baai uit richting Sint Maarten. Van Antigua naar Sint Maarten is het ruim 100 mijl. Daar doen we zo’n 22 uur over. Na een uurtje zien we op de AIS een andere bekende ARC boot varen. De Duitse boot Gepetho van Sacha en Bianca met hun twee zonen. Ze varen net richting Jolly Harbour en we roepen ze op via de marifoon. Kiki en Julius zijn dikke vrienden geworden in St. Lucia en ze praten samen even over de marifoon. Daarna nemen we definitief afscheid van Antigua en zien haar langzaam aan de horizon verdwijnen.Ook de zon begint te zakken en al snel wordt het donker. Het is koud en er staat een harde wind. We hebben alleen de genua op en met een flinke vaart zeilen we richting Sint Maarten. Vroeg in de ochtend passeren we St. Barthelemy.

Ook hier hadden we graag naar toe gewild maar de tijd ontbreekt eenvoudigweg. Daarom houden we koers richting Sint Maarten. We zeilen aan de oostkant van Sint Maarten naar het Franse gedeelte. Dat is makkelijker inklaren dan het Nederlandse deel. In de Baai du Marigot gaan we voor anker.

Een nieuw eiland, een nieuw avontuur….en Hollandse snacks…;-)